Bieg inny niż wszystkie

Wings for Life World Run: Biegniemy dla tych, którzy nie mogą.

Wings for Life World Run to jedyny globalny bieg, w którym meta, będąca Samochodem Pościgowym, goni zawodników. Odbywa się on w 12 lokalizacjach na świecie i rozpoczyna dokładnie o tej samej godzinie. Dzięki temu spośród wszystkich biegaczy wyłaniają się światowi zwycięzcy – kobieta i mężczyzna, którym uda się najdłużej „uciekać” przed goniącą ich metą. Bieg skierowany jest absolutnie do wszystkich, którzy chcą wspomóc działania organizacji zbierającej fundusze na badania nad rdzeniem kręgowym. 100% wpłat z rejestracji zawodników kierowanych jest właśnie na ten cel. 

Byłam bardzo ciekawa jak się biegnie gdy meta Cię goni.

Jednego byłam pewna

chociaż raz będę na mecie pierwsza 

przed Ewą :-)))))))))))))))))

Ruszyłyśmy o świcie do Poznania

gotowe na wycisk w pełnym słońcu.

Pakiety odebrałyśmy w dobrych humorach.

Godzina startu nietypowa bo o 13.00.

Ale wszystkie lokalizacje na świecie ruszają o jednym czasie.

Patrząc w bezchmurne niebo,

popijałam wciąż wodę i kalkulowałam w głowie.

Zrobić 10 km to będzie mój cel.

Bo wiecie jak uwielbiam biegać w słońcu 🙂 

W końcu ruszyliśmy.

Ponad 6000 biegaczy w Polsce i ponad 100 000 na świecie.

Początek biegu trudny bo w dużym tłumie.

Potem zaczęło się rozciągać.

Spotkałam dużo znajomych również na trasie,

bo ten bieg integruje wszystkich biegaczy.

I maratończyków i osoby które biegną 5 km.

Ale nie to jest ważne a cel.

Wszyscy uśmiechnięci, radośni i pomocni.

Ponad 30 zawodników na wózkach, kilku o kulach i nawet kilka osób w egzoszkieletach.

To zrobiło na mnie wrażenie.

I co ja nie dam rady biec?

Co tam upał cisnę ile wlezie.

Wybiegłam z miasta, minęłam 10 km 

i wiedziałam, że każde 100 m to i tak dalej niż zakładałam.

Potem zaczęło się ściganie 

i co chwila odwracanie za siebie.

No jest ten Małysz czy nie?

Aha bo nie dodałam, że za kierownicą samochodu pościgowego 

kolejny raz siedział Adam Małysz.

No i w końcu mnie dogonił:-)

To akurat było pewne.

Ale dopadł mnie na 13 km,

czyi 3 więcej niż zakładałam w ten niemiłosierny skwar.

Emocje, brawa, okrzyki 

Super atmosfera.

I nawet jak czekaliśmy 1,5 godz na autobus powrotny to humory dopisywały.

Potem już pamiątkowy medal i śledzenie relacji live bo dalej biegli!!!

Normalnie jak dobiegam na metę do dobrzy zawodnicy już po medalach są 

a tu kompletnie odwrotnie można dalej trzymać kciuki i śledzić ich wysiłki.

Super sprawa.

Jestem prze szczęśliwa, że wzięłam udział w tym wydarzeniu.

Pytanie tylko dlaczego tak późno?

A i jeszcze radość na koniec bo….

biegłam w drużynie Joanny Jóżwik.

Nie udało mi się Jej spotkać ani tym bardziej dogonić

ale NASZA drużyna zajęła 4 miejsce na ŚWIECIE w klasyfikacji drużynowej

I moje 13 km też się do tego dołożyło 

Brawo My!

Poznań ! do zobaczenia za rok

Wrócę tu na pewno!!!!!!

Dziękuję że zatrzymaliście się na chwilę na przedmieściach
Dorota