Jestem Grażyną traithlonu

Triathlon kusił mnie już od dawna. Ale zawsze było dużo ale.
 Że nie mam dobrego roweru, a o co chodzi
z tymi piankami do pływania, nie kumam co i jak tam się dzieje… i wiele innych.
Paradoksalnie nie bałam się wysiłku, przygotowań czy pływania w otwartej wodzie
ale właśnie wymagań sprzętowych. No i co jak zainwestuję, przygotuję się,
wystartuję i mi się nie spodoba?  

Krążyłam wokół tematu aż trafiłam na super imprezę „Triathlon dla Januszy i
Grażyn” !!!  
Od razu obudziła się we mnie
Grażyna i wiedziałam że to jest to. 

Czyli to czego szukałam – bez inwestycji, bez stresu, bez
mega sprzętu i na pewno bez obciachu 😊

Przygotowania

Przygotowując się do mojego debiutu w triathlonie treningi
biegowe realizowałam w planie pod inne starty. Trochę więcej czasu poświęciłam
na rower. W planie tygodnia pojawiły się godziny gdy mocno kręciłam kilometry
na rowerze.  Zawsze w świetnym
towarzystwie, nie zawsze na czas. Gorzej sytuacja miała się z pływaniem. Do marca basen był obowiązkowo raz w tygodniu. A potem wiadomo. 

Wszystkie baseny pozamykali i nie było opcji pływania. Open water też na wiosnę
odpadał bo przecież nie kupowałam pianki. Właściwie to dopiero na urlopie była
okazja popływać w jeziorze i tam zrobiłam sobie małe testy. Wiedziałam że
stawiam na żabkę. Dzięki temu ogarnę nawigację i nie będę się stresować
kraulem.  Co mogłam potrenować to
potrenowałam reszta to ma być już zabawa i czysta przyjemność 😊

Triathlon

I nadszedł długo oczekiwany start. Dzień wcześniej
pojechałam odebrać pakiet i zorientować się w topografii trasy a szczególnie
pływania.  Co dziwne pływanie najmniej
mnie przerażało. Pływam od lat, byłam ratownikiem no i nurkuję. Więcej obaw miałam
co do roweru bo po kilku kraksach jeżdżę zachowawczo i nie na maksa.

W sobotę przyjechałam na miejsce, rozstawiłam sprzęt w
strefie zmian i stawiłam się na odprawie. Motyle w brzuchu były. Wielka
niewiadoma już tuż tuż.

No i start. Ruszyłam do wody. Od początku wiedziałam, że
zrobię to równo, bez szarpania się. Po początkowej blokadzie na początku
pływania, udało mi się ominąć kilka osób. Po nawrotce widziałam już brzeg i
parłam do przodu. Z radością mijałam płynących kraulem moją żabką. Nie
wiedziałam że pływanie jest moim atutem 😊

Potem przyszła pora na rower.  Po początkowo płaskim przejeździe tamą
pojawił się zakręt i podjazd pod górę. Czemu to zawsze inaczej wgląda z auta a
inaczej na rowerze? Trasa była wymagająca z kilkoma wyczerpującymi podjazdami.
Wiedziałam, że mój lęk przed prędkością nie pomaga ale jak się powiedziała a….
I tak cztery pętle ogień w nogach! Ostatni podjazd pod strefę zmian dał już w
kość. Na drżących nogach zeszłam z roweru i dzida na przód. Zostawiłam kask i w
drogę.

Zwycięzcy