Czy warto biec bez szans na życiówkę ?

by Dorota na przedmieściach 5 kwietnia, 2019

written by Dorota na przedmieściach 5 kwietnia, 2019

Dzisiaj kilka słów o moim ostatnim starcie.

Półmaraton Ślężański bardzo lubię 🙂

Tam tylko 10 km pod górę a potem to już w dół 🙂

Na tej trasie mam życiówkę w półmaratonie.

Większość się dziwi bo to trudny bieg ale mnie ratuje to z górki 🙂

Długo myślałam czy w ogóle wystartować.

Stopień przygotowania żaden, kondycja słaba, zdrowie wciąż w proszku…..

Kusiło oj kusiło aby oddać pakiet.

Ale przecież w bieganiu ważne jest towarzystwo, świeże powietrze i radocha.

Z Ewą to już nasz wspólny czwarty Ślężański 🙂

No więc pobiegłam a momentami poczłapałam.

Zgodnie z hasłem “Kiedy nogi nie mogą już biec, biegnij swoim sercem”

Oczywiście najpierw przed biegiem zrobiliśmy rozgrzewkę.

Nie wiem po co?

Kompletnie bez sensu….

Człowiek trenuje cała zimę w cudownych mroźnych warunkach

a tu oczywiście w dniu startu wali słońcem po oczach i 18 stopni na asfalcie….

No dobra mamy wymówkę pogoda:-)

Cała nasza banda jak widać licznie stawiła się na stracie.

Ambitnie stanęłam z Michałem pacemakerem na 2 godziny.

Hahaha to nawet nie ambitnie ale to szaleństwo istne.

Krok za krokiem patrzyłam tylko na to słońce i czułam jak mnie odcina.

Na 6 kilometrze dostałam gęsiej skórki i lekkich mroczków przed oczami.

Mój organizm na prawdę nie lubi wysiłku w cieple 🙁

Zwolniłam o ile da się bardziej.

Na 7 kilometrze na poboczu stały koleżanki z klubu.

Myślałam że to przerwa na wodę a tu informacją że zawracają.

Rezygnują z dalszego biegu.

Hmmmmm kolejna pokusa aby się dołączyć.

No ale to 7 km za chwilę będzie z górki!!

Stwierdziłyśmy z koleżanką Katarzyną że doczłapiemy jakoś.

Przyznaję się w tym roku na przełęcz Tąpadła częściowo wchodziłam.

Rok temu wbiegłam mijając idących i zastanawiałam się czemu idą

Teraz już wiem 🙂

Na trasie miła niespodzianka – Kasia z grupy Biegaczki.pl woła do mnie 🙂

ja Cie znam 🙂

Ach ta siła internetu.

Zrobiłyśmy sobie pamiątkową fotkę!

Bo przecież po to biegam – dla dobrego towarzystwa!

Potem już przełęcz i z górki – no prawie…

Kto był ten wie.

Dzień był wybitny – karetki szalały, ludzie mdleli,

nawet jakieś pola traw płonęły i przepuszczaliśmy strażaków.

Mieszkańcy mijanych wiosek mocno dopingowali

a nawet własna wodę wystawiali.

Brawa dla nich.

To słońce wielu zaskoczyło.

W głowie już jedna myśl oby do mety.

A to zdjęcie podpisałabym – a dajcie już spokój z tym bieganiem 🙂

Uwaga do mety dobiegłam :-)!!!

z najgorszym czasem w życiu ;-( nawet debiut miałam lepszy.

Za mną już kilkanaście półmaratonów i nigdy nie wiadomo co się wydarzy 🙂

No ale teraz mam nową granicę – co to gorzej już nie będzie!

Melduje że z koleżanką Katarzyną do mety dobiegłyśmy, Kasia i Ewa też całe i zdrowe.

Kilku osobom z klubu pogoda pasowała i zrobili życiówki

Szacun!!!

Ja szukam biegów na Islandii, Grenlandii czy Atarktydzie:-)

Następny start to Nocny Półmaraton Wrocławski.

Jak nazwa wskazuje start o 22.00 gwarantuje brak słońca :-0

a jak będzie z kondycją zobaczymy.

Po drodze jeszcze Bieg Firmowy ( nie może być wstydu)